Galopuj Z Nami - Końskie RPG

Ballada

Jest to bardzo stary las. Niegdyś był bardzo gęsty i zielony, ale niedawno pożar spalił część lasu. Drzewa są tu bardzo stare i potężne szeroko rozgałęzione. W ich bezlistnych koronach szumi wiatr. Na ściółce leśnej można spotkać równie stare grzyby w większości trujące. Las ciągnie się przez wiele kilometrów.

Pyrrus

Wbiegł tu kłusem. Jak zwykle rozejrzał się wokół stając wysokiego dęba.Opalone gałązki trzasnęły pod jego kopytami. Las wyglądał okropnie a jednocześnie fascynująco po pożarze.

Zafrina

Szła powoli niczym i bezszelestnie niczym widmo. Przemykała pomiędzy konarami spalonych drzew i wdychając zapach jeszcze nie tak dawno spalonego lasu myślami wędrowała w przeszłość. W pewnym momencie dostrzegła innego konia, ale nie zatrzymała się.

Pyrrus

Szybko zobaczył klacz. Spokojnie jednak stepem szedł dalej a z jego pyska nic nie dało się wyczytać. W końcu gdy był dostatecznie blisko skinął głową klaczy.

Zafrina

Także skinęła mu głową i nic nie powiedziała. Szła przed siebie jeszcze przez chwilę, aż w końcu zatrzymała się. Dotknęła chrapami spalonego mchu i w spokoju wdychała jego zapach.

Pyrrus

Przyjrzał się jej przez chwilę oczywiście tak by tego nie zauważyła. Widząc co robi powiedział spokojnie: - Spalony mech ma specyficzny zapach. Nawet ja o tym wiem chociaż wielkiego doświadczenia nie mam. - po tej przemowie zamilkł.

Zafrina

- Każda spalona roślina ma inny zapach. - Powiedziała podnosząc łeb i bez ogródek patrząc na ogiera. - Z jakiego jesteś Stada?

Pyrrus

Pokiwał głową ze stoickim spokojem. Ruszył się o kilka kroków podchodząc do drzewa by także poczuć zapach spalonego mchu który jednak było czuć już wcześniej. Powiedział - Jestem przywódcą Stada Górskiego Potoku. A ty? - spytał chociaż możliwości były ograniczone.

Zafrina

- Członkiem Stada Karmazynowego Świtu. - [i]Ale już nie długo. - Dodała w myśli. Chciała zostać Przywódcą, o tak.

Pyrrus

Pokiwał głową z lekkim uśmiechem. Podejrzewał że może być członkiem tego stada.- O ile wiem to stado nie ma jeszcze przywódcy? - powiedział jakby wiedział o czym myśli.

Drako

Rozległ się odgłos kopyt pędzących po śniegu. Drako galopował po lesie przeskakując przeszkody i robiąc slalom między drzewami. Gwałtownie zatrzymał się w miejscu gdzie las był rzadszy i stanął dęba.

Emocja

Kasztanowata klacz pojawiła się w lesie. Jej płomiennoruda sierść odznaczała się na śniegu. Emocja szła nonszalanckim, pełnym gracji krokiem, wysoko unosząc nogi. Usłyszała tętent kopyt, więc spojrzała w stronę, z której dobiegał. Zobaczyła konia, który stawał dęba. Uśmiechnęła się do siebie i ruszyła w jego stronę.

Drako

Opadł przednimi kopytami na śnieg i wtedy zauważył że nie jest sam. Przeszył klacz spojrzeniem które było jednocześnie lodowate jak i nieznośnie gorące.Taki już był - pod powierzchnią obojętności miał gorący temperament.

Emocja

Poczuła na sobie wyjątkowy wzrok ogiera. Szła powolnym, lecz pełnym gracji krokiem i wpatrywała się w konia. Machała miarowo ogonem, co dodawało jej uwodzicielskiego wyglądu. Uśmiechnęła się kokieteryjnie do ogiera i przystanęła niedaleko. -Witaj.- powiedziała tajemniczym tonem.

Drako

-Witaj - odpowiedział równie tajemniczo z pełnym opanowaniem.Uniósł odrobinę głowę i przyjrzał się badawczo klaczy.