Galopuj Z Nami - Końskie RPG

Aravel

-Nic ci nie jest?-spytał swoim stałym, spokojnym tonem i podszedł do klaczy. Machnął delikatnie ogonem i nastawił uszy z przejęciem.

Ballada

Niezrażona niczym wspięła się znowu na ścieżkę między bagnem z której prawie spadła i powiedziała - Nie, nic mi nie jest. - powiedziała. Nie da się żadnemu bagnu! Żeby to uświadomić (bagnu nie Aravelowi) ruszyła jeszcze o parę kroków w głąb bagna.

Aravel

Pokiwał głową. Na jego pysku zatańczył cień uśmiechu. Patrzył na klacz z lekko przekrzywionym łbem. Jego myśli błądziły daleko stąd, jednak jeszcze nie odpłynął razem z nimi. Był w pełni świadom tego, co się dzieje wokół niego.

Ballada

Odwróciła się do niego z niezmordowanym uśmiechem i z wrodzoną upartością szła dalej powoli znikając we mgle.

Aravel

Posłał jej coś w rodzaju uśmiechu. Gdy we mgle było widać tylko jej słaby zarys, odszedł kawałek. Ułożył się pod jakimś starym drzewem i oparł pysk o ziemię. Patrzył niewidzącym, obojętnym spojrzeniem na okolice i oddawał się własnym, chorym przemyśleniom.

Ballada

Zniknęła już całkowicie za mgła gęstniejącym mroku. Nagle po pewnej chwili i całkiem niespodziewanie pojawiła się obok niego.

Aravel

Kątem oka dostrzegł obok siebie klacz. Podskoczył lekko zaskoczony i uniósł głowę. Spojrzał na Balladę z cieniem uśmiechu i podniósł się.

Ballada

Wyszczerzyła zabawnie rząd równych zębów w uśmiechu, którym błyszczały jej oczy.Rozejrzała się po bagnach które coraz bardziej zasnuwała mgła i mrok.

Aravel

Parsknął cicho i spuścił wzrok. Mgła mu nie przeszkadzała, wręcz ja lubił. Utwierdzała jeszcze bardziej tę maskę obojętności, którą przywdział dawno temu. Było już za późno, by ją całkiem zdjąć i pozbyć się jej raz na zawsze. Westchnął.

Ballada

Westchnęła lekko i spojrzała na ciemne niebo uderzając się po bokach ogonem i obserwując Aravela.

Aravel

Spojrzał kątem oka na Balladę. Mgła gęstniała, a oni jako siwe konie nieco w niej tonęli. Ogier wypuścił głośno powietrze i wyprostował szyję, chcąc spojrzeć ponad kłębami pary. Na niewiele się to zdało, więc powrócił do dawnej pozycji i uśmiechnął się krzywo.

Ballada

Nadal machała niby wesoło ogonem w tą i w tamtą stronę obijając czasami ogonem o ziemię. Nie należała do koni przepadających za ciszą. Wiedziała że cisza bywa piękniejsza niż najpiękniejsze ptasie trele. Ale nie w tym miejscu wśród gęstniejącej mgły. - Jesteś tam? - spytała chociaż wiedziała mimo mgły że tam jest.

Aravel

-Jestem.- powiedział stosunkowo donośnym głosem. Wiedział doskonale, że klaczy nie odpowiada cisza. Wysilił się na wymyślenie jakiegoś tematu, choć był w tym dość kiepski. Z jakiegoś nieznanego mu powodu nie chciał, by klacz źle się czuła w jego towarzystwie. Być może było to podobieństwo do starej przyjaciółki, a być może zwykłe zaskoczenie faktem, że Ballada zdołała wytrzymać z nim więcej, niż ktokolwiek inny. -Eeee... Masz w stadzie jakąś rangę?- spytał. Było to banalne, ale zdolne do podtrzymania w jakiś sposób tej już i tak ubogiej w słowa rozmowy.

Ballada

- Ja też. Myślisz że moglibyśmy się rozpłynąć w tej mgle? - spytała filozoficznym tonem. Po chwili przypomniała sobie o co ja spytał. - A tak. W swoim stadzie zajmuję tą sama ragę co ty w Stadzie Zapomnianej Miłości

Aravel

-Kto wie...- uśmiechnął się półgębkiem. Ach, przywódczyni. Tak przypuszczał. -Długo tu jesteś?- kolejne pytanie dla podtrzymania rozmowy.