Galopuj Z Nami - Końskie RPG

Ballada

To ponure i mroczne miejsce. Niewielu się tu zapuszcza. Nad bagnami zawsze unosi się mgła i nieciekawy zapach. Jeden niewłaściwy krok i możesz się znaleźć w bagnach.
-------------
Wiedziała że na bagnach trzeba uważać ale mimo to wpadła tu galopem. Rozejrzała się wokół ciekawskim i krytycznym wzrokiem.

Aravel

Wszedł spokojnym stępem, kładac uszy przy każdym nieprzyjemnym plasknięciu, które wydawały jego kopyta. Zobaczył przed soba nieznajomego konia. Zatrzymał się i spojrzał nań beznamiętnym tonem.

Ballada

Szybko spostrzegła że nie jest tu sama co ją uradowało. - Witaj!- zawołała energicznie i raczej wesoło.

Aravel

Nie odpowiedział, tylko kiwnął głową, co miało być odpowiedzią na przywitanie. Zmierzył klacz wzrokiem. Mogło to wyglądać niegrzecznie, jednak nie dbał o to zbytnio. Była naprawdę piękną klaczą, przynajmniej jemu podobał się jej wygląd. Jej rysy były bardzo podobne... No tak. Podobne do tej, którą niegdyś kochał. Jeśli chodzi o fenotyp, nowo poznana klacz i jego ukochana z dawnych lat różniły się niemal wszystkim, z wyjątkiem właśnie rysów pyska.

Ballada

Przyglądała się nowo przybyłemu którego imienia jeszcze nie znała z zaciekawieniem. Potem przeniosła wzrok na bagna. Wiedziała że są zdradliwe. - Na imię mi Ballada.- powiedziała tylko bo nie lubiła milczeć.

Aravel

Pokiwał głową. -Jestem Aravel.- parsknął. Domyślił się, że klacz nie przepada za milczeniem. Cóż, bedzie musiał nieco wysilić swoje struny głosowe, zważając na fakt, że intrygowała go postać Ballady.

Ballada

Pokiwała głową wesoło przerzucając tym samym grzywkę z boku na bok. Interesujące imię - pomyślała ale tego nie powiedziała. Wyglądał jej na typ konia milczącego. Zrobiła parę kroków w głąb bagna i o dziwo nie zapadła się nigdzie. Uśmiechnęła się i spojrzała na Aravela - Zapomniana Miłość czy Karmazynowy świt? - spytała.

Aravel

Podążył kilka kroków za nią tak, że również znalazł się po pęciny na skraju bagna. -Zapomniana Miłość- powiedział, wciskając na pysk coś imitującego uśmiech. -A Ty?

Ballada

- A ja jestem z Dzikich Serc. - powiedziała odwracając się do niego. A więc zgadła. No trochę się na koniach znała. Lata praktyki...

Aravel

-Wiedziałem, że jesteś z dobrego stada.- stwierdził. Ktoś taki jak Ballada nie mógł być wredny i oziębły. Roztaczała aurę tak przyjazną, że nawet twarda maska Aravela nieco się zmiękczyła.

Ballada

Uśmiechnęła się jeszcze szerzej dziękując mu w ten sposób. -Twoje stado nie jest złe. - powiedziała.

Aravel

-Ale dobre też nie...- stwierdził z goryczą. Żałował przeszłości. Tęsknił za czasami, kiedy był wesołym i przyjaznym koniem. Nie czuł się dobrze, będąc oziębłym i skrytym, jednak tak właśnie zmienił się jego charakter. Ktoś musiał mu pomóc. Pomóc choć częściowo zdjąć maskę obojętności. Wiedział jednak, że to prawie niemożliwe.

Ballada

Zrobiła minę zastanawiającego się. - No o ile wiem nie porywacie i nie zabijacie. To już coś.- powiedziała z absolutnym przekonaniem.

Aravel

Uśmiechnął się krzywo. -Tak, to już coś.- potwierdził -Mimo wszystko nie czuję się dobrze będąc tym, kim jestem.- powiedział, sam nie wiedząc czemu. Przecież wcale nie chciał tego mówić...

Ballada

Wciąż uśmiechała się leciutko - Jeśli tak jest to trzeba coś z tym zrobić. - powiedziała wesoło jak to osoba niecierpiąca bezruchu. Znów postąpiła w głąb bagna. Nagle jej kopyto omsknęło się na jakimś śliskim głazie i prawie wpadła dobagna.